DEFENDE O MONTE PITUCO (Pornedo)

O home é terra ergueita en pantasía

vertical acrobacia dos lameiros

tolo chouto no ar

O home é terra

E terra sobor todo i endenantes

dos ideás valeiros co asoballan

porque hai un berro fondo nos miolos

a turrar pola vida deica o orixen

Eu sinto que nos chaman dende sempre

dos escuros illós antergas voces

e escoito polas noites dende as praias

os cantos feiticeiros das sireas:

os ulíseos cantos, o chamado

dos aléns mergullados baixo as tebras.

Eu sinto que me chamas, terra miña,

cun brado xeolóxico e tremente

e esbaro no tropismo violento

deica o xermen do mundo deica o xermen

¿Non escoitáis no sangue este doente

río de luz a se ceibar dos canles

de tolleitas “verdás” que nos apreixan?

Si sodes homes ride, percurade,

deixai fuxir ao mar vosas arelas,

deixade xa as mesquinas cuadraturas.

Que agarda a redondez donda da terra.

(ÁNXELES PENAS, de “Galicia fondo val”)