Dende a torre de vixiancia forestal de Cotorredondo obsérvase case perfectamente o zarpazo perpetrado pola Comunidade de Montes de San Xulián no arborado do Monte Pituco, coa corta a matarrasa realizada nas últimas semanas. A perspectiva lateral resulta incompleta porque interpóñense as masas de eucalipto que hai nos matos privados, pero o impacto é irrefutable.
Subindo os 80 escalóns que conducen ata o terceiro nivel do miradoiro de Cotorredondo chégase ata un panel informativo cunha foto xa moi gastada polo sol e polas inclemencias meteorolóxicas: toda a paisaxe que se domina visualmente dende as alturas está identificada cos seus topónimos, tanto as illas como os montes das rías de Pontevedra e de Arousa. Entre eses espazos, na dorsal do Morrazo e actuando como corredor ecolóxico, o Monte Pituco (Pornedo), ao carón do parque forestal de Castiñeiras.
A torre de Cotorredondo é unha visita obrigada para ter unha ampla perspectiva desta zona das Rías Baixas. A medio camiño entre as rías de Vigo e de Pontevedra, o solpor que se divisa dende estas privilexiadas alturas é un bálsamo reparador co que seguir afrontando -con ilusión e esperanza- a ardua tarefa que representa a defensa do monte, do seu patrimonio natural e cultural, e da paisaxe, malia os atrancos, a incomprensión e as agresións que cometen os que teoricamente deberían ser os seus primeiros valedores.
Ao fondo, o Monte Pituco, ‘balcón da ría’
San Simón, na ría de Vigo
Pontesampaio e a desembocadura do Verdugo
Noite sobre a ría de Vigo
No perfil encarnado do horizonte, o monte da Curota
DEFENDE O MONTE PITUCO (Pornedo) 
Deixar unha resposta