El concello confía en que se puedan utilizar este verano los nuevos asadores del Lago Castiñeiras
El gobierno local cuenta con poder abrir estos asadores este mismo verano, que se construyen con un presupuesto de casi 50.000 euros financiados por Turismo de Galicia mediante un convenio con el Concello de Marín.
Los nuevos asadore del entorno de Castiñeiras consisten en dos construcciones con cubierta, solera, chimeneas, una zona para los asadores yotra para depositar las cenizas, además de un sistema de cierre de la estructura. Esos son los requisitos que la Consellería de Medio Rural ha impuesto para que los usuarios de los parques forestales puedan realizar barbacoas en la temporada de verano, que se prolongará hasta el 30 de septiembre.
El ayuntamiento redactó un proyecto en colaboración con los propietarios de los terrenos, las comunidades de San Xulián y Santomé, lo tramitó solicitando además todos los permisos y autorizaciones necesarias, ante Conservación da Natureza de la Consellería de Medio Ambiente e Ordenación do Territorio; Augas de Galicia (exponiendo al público el proyecto y no presentándose ninguna alegación); Patrimonio, por su proximidad a la parte arqueológica; y el que se ha emitido recientemente de la Dirección Xeral de Ordenación Forestal, competente en esta materia de la Consellería de Medio Rural.
“Es necesario decir que esta acción sobre el entorno del lago es positiva también para mantener esta zona activa, cuidada, y el ayuntamiento está colaborando para tratar de mantenerla en el mejor estado posible, y seguirá colaborando para poder cada vez más revertir esta situación de deterioro, que poco a poco se va mejorando y poniendo en valor, con la aportación y la colaboración de todas las partes”, indican desde el gobierno local de Marín”.
Imaxes dun dos asadores que se están instalando, neste caso, na entrada do Lago de Castiñeiras. O segundo, moito menos avanzado, está situado na zona próxima á pista que conduce a Cotorredondo.
O lamentable estado no que se atopa o lago, moi mermado na súa capacidade. Esta imaxe repítese, lamentablemente, ano tras ano dun tempo a esta parte. Lonxe quedan na memoria as estampas dun lago cheo de auga e numerosos paseantes ao seu arredor.
Os valados de madeira están podres, coas puntas oxidadas ao aire. En moitos treitos, os paus están tumbados no chan.
A imaxe dos peches perimetrais estragados pola podredume contrasta co aspecto renovado dun considerable número de pontes sobre o regato que lle aporta auga á lagoa.
…E que foi dos sendeiros trazados e realizados con materiais compactados o verán pasado? Que as chuvias erosionaron o terreo.
Dun ano para outro temos que lamentar a perda de árbores icónicas en puntos estratéxicos de Castiñeiras que, como posible consecuencia de enfermidades, foron derrubadas a golpe de motoserra.
Por non falar da praga da eiruga Cydalima perspectalis, que ten comestos numerosos exemplares de buxo que adornaban espazos de referencia como a cabana situada a carón do lago.
Por desgraza, ao deterioro do lago non só contribúe a deixadez das Administracións e das entidades responsables do seu mantemento, senón tamén o incivismo dalgúns visitantes irresponsables, que non se dignan sequera en depositar os residuos nos contenedores. Da frase “o lixo que xeneren, recóllano”, que parte non se entende?
Dando un paseo polo lago e observando a contorna, custa crer a afirmación do goberno local de Marín:
“El ayuntamiento está colaborando para tratar de mantenerla en el mejor estado posible, y seguirá colaborando para poder cada vez más revertir esta situación de deterioro”
…En serio?!
Deixar unha resposta