Publicado por: MontePituco | 16/10/2013

PATRIMONIO AGREDIDO: MÁMOA DESTRUIDA EN CUNTIS

A recente agresión á mámoa de Bragaña, en Cuntis, vén de lembrarnos que se hai un concello pouco -ou (case) nada- coidadoso co patrimonio prehistórico que está obrigado por lei a protexer e conservar, ese é o de Marín. A mámoa de Castiñeiras, destruida a causa das obras de construcción dunha estrada, é o exemplo evidente da irresponsabilidade e do desinterese por subsanar un dano causado hai xa bastantes anos.

E por desgraza neste caso pinchamos en óso, porque “con la iglesia hemos dado, Sancho”, que diría Don Quijote: un dos atrancos que dificultaba a recuperación deste monumento megalítico era precisamente a directiva da Comunidade de Montes de San Xulián que, como “todo” o mundo sabe, manéxase máis ou menos ben, con máis ou menos éxito, nas poxas de madeira, en certos despachos políticos, e mesmo entre galóns a pesar do seu amago antimilitarista.

Onde non se desenvolve nada ben é entre gravados rupestres, arqueólogos e defensores do patrimonio cultural, ata o extremo de renegar dos terreos nos que se atopan estes elementos catalogados para xustificar a súa inxustificable negativa a ocuparse do seu correcto mantemento.

logo

Mámoa danada en Cuntis (Foto, Diego Torres).

Denuncian que unas obras dañaron una mámoa de la Edad de Bronce en Cuntis

16/10/2013 – Chus Gómez (Cuntis, Diario de Pontevedra)

Un vecino de Cuntis, que además es licenciado en Historia, viene de denunciar los daños sufridos por una mámoa ubicada en el lugar de la Bragaña, parroquia de Estacas, supuestamente causados por unas obras realizadas por el Ayuntamiento.

«A mámoa está situada nun cruce e retiráronlle parte da súa cobertura nunhas tarefas de limpeza de cunetas que realizaron operarios municipais», explica Diego Torres, que apunta que «tiveron que ser eles, porque foi a única maquinaria pesada que pasou por alí». Los hechos ocurrieron hace un mes, aproximadamente, y este vecino no entiende por que la mámoa se vio afectada, ya que está en una cuota superior.

Entre 3.000 y 5.000 años

Las mámoas datan del Neolítico, aunque en algunos casos siguieron a tener uso ocasional en la Edad del Bronce, por lo que se calcula que datan de entre los años 5.000 y 3.000 antes de Cristo. «Este tipo de estruturas conteñen no seu interior unha tumba comunal. Se se retira a cobertura, o que nos queda é un dolmen», explica Torres Iglesias.

De este modo, la mámoa sería mucho más antigua, por ejemplo, que el yacimiento de Castrolandín, datado en la Edad de Hierro.

La mámoa de la Bragaña, apunta, fue descubierta en 2008 y este hecho se puso en conocimiento de la Dirección General de Patrimonio para su catalogación.«Polo que me dixeron está catalogada, pero sempre que preguntei no Concello por esta información negáronma, a pesar de que tería que estar a disposición do público segundo a Lei de Patrimonio de Galicia».

«Se non o fixo ninguén -anuncia este joven cuntiense- denunciarei en Patrimonio o que pasou coa mámoa da Bragaña».

Diario, 16 de outubro de 2013.


Deixar unha resposta

introduce os teu datos ou preme nunha das iconas:

Logotipo de WordPress.com

Estás a comentar desde a túa conta de WordPress.com. Sair /  Cambiar )

Twitter picture

Estás a comentar desde a túa conta de Twitter. Sair /  Cambiar )

Facebook photo

Estás a comentar desde a túa conta de Facebook. Sair /  Cambiar )

Conectando a %s

Categorías

A %d blogueros les gusta esto: