DEFENDE O MONTE PITUCO (Pornedo)

Tomando un desvío xusto antes de chegar a Santo Andrés do Hío, onde se conserva o famoso e impresionante cruceiro tallado por Cerviño en 1872, unha estrada estreita e sinuosa lévanos ata a Costa da Vela, declarada Lugar de Interese Comunitario (LIC) e incluido na Rede Natura 2000. Dende Donón divísase o Monte Facho, mítico enclave onde se localizan importantes vestixios prehistóricos que suxiren que os antigos poboadores da zona acudían a ese promontorio para vixiar o horizonte da chegada de posibles inimigos, e tamén para realizar ofrendas á divinidade. As excavacións arqueolóxicas que se están realizando neste espazo, coa participación de destacados historiadores mesmo a nivel internacional, mereceron o Premio Provincial de Cultura que outorga anualmente a Deputación de Pontevedra.

Para describir as panorámicas da Costa da Vela non bastan as palabras, porque cada día é diferente: a luz, o vento, o son das ondas, a vexetación cambiante en función da época do ano. Un agasallo para os sentidos, e un tesouro natural en todas as acepcións posibles: a nivel paisaxístico, ambiental, biolóxico pola fauna e a flora que habitan a terra, o mar e o aire. Entre o patrimonio arquitectónico, os faros de Cabo Home e de Cabo Pequeno, separados pola praia de Melide. En resume, un dos lugares privilexiados da bisbarra do Morrazo, coas impoñentes Illas Cíes -emblema do Parque Nacional das Illas Atlánticas- practicamente ao alcance dos dedos. 

(Preme a continuación en “Ler máis” para ver o álbum fotográfico completo).

…Polo escuro do mar que vos contruba

aínda hai peixes de luz nos seus abrigos,

mariñeiros de Cangas, meus amigos,

meus irmáns, de salitre e sol e chuva.

Soltre a ría un exército de naves,

mariñeiros de Cangas, traede as liñas,

que, anunciandoo fumazo das sardiñas,

polos cons e cabezos cantan aves.

Polas ondas sen muros e sen diques,

polo lombo do Atlántico azulado

brinca e bufa o arroaz todo apurado

perseguindo os bonitos e os alcriques.

Máis alá de Sobrido ti me guíes,

mariñeiro de Cangas, ti me leves

pra ver os escumallos e os percebes

e mirar dende a popa as Illas Cíes.

Máis alá do Cabalo e Cabo Home

da Negra e deses baixos de Biduído,

mariñeiro de Cangas, vas perdido

e o mar é un gran misterio que te come…

(Bernardino Graña: fragmento de “Oda aos mariñeiros de Cangas” na obra “Profecía do mar”).