Nunha loita de pequenos contra grandes, de ‘davides’ contra ‘goliats’, de quixotes idealistas contra muiños de vento disfrazados de xigantes… cómpre sentirse arroupados e amparados por colectivos de prestixio e con criterio xuicioso que nos manteñen cos pés na terra. O seu apoio dános a seguridade de que as nosas pretensións non son irrealizables, que loitamos por unha reivindicación xusta e posible, que se poden aplicar aquí modelos de xestión que dende hai tempo funcionan con éxito noutros lugares próximos. Que, como diría o entrañable “Nadarín”, de Leo Lionni:
“…Imos nadar todos xuntos coma se fósemos o peixe máis grande do mar!”.
Deixar unha resposta