“El responsable de la junta gestora que se encargó de convocar las elecciones, Manuel Estévez, explicó ayer que la asamblea general de comuneros sigue convocada para mañana a las 16:00 horas en primera convocatoria y a las 18:00 en segunda. “Aprovecharemos el tiempo para evitar que el proceso se alargue excesivamente y comenzaremos la votación a las 16:00 horas, para lo que se instalará la correspondiente urna y todos los comuneros que vayan llegando ya podrán ejercer su derecho”, indicó. Posteriormente, ya que no se prevé que haya quorum en la primera convocatoria, a las 18:00 horas se expondrán los temas que sean precisos y al terminar la votación se realizará el recuento, “para conocer cuál de las dos candidaturas tiene más apoyos”.
La Comunidad de Montes de San Xulián convoca asamblea para elegir una nueva junta directiva
17.01.2015
La Comunidad de Montes de San Xulián celebrará mañana una asamblea general para elegir una nueva junta directiva y su presidente, tras el fallecimiento el pasado mayo de Francisco José Casal Villanueva, último titular de esta agrupación. Tras su fallecimiento, la junta directiva aún no había designado al nuevo presidente de la agrupación, si bien venía actuando en funciones Manuel Estévez, que presentará su candidatura en estas elecciones. Otro grupo de comuneros, encabezado por Laureano Allariz, han denunciado las “ilegalidades y anomalías” que a su criterio se vienen produciendo en la agrupación tras el fallecimiento de Francisco José Casal, entre ellas la elaboración de un censo “que pasó de 568 comuneros en 2013 a 271 en la actualidad”, afirman.
As noticias publicadas na prensa local encargáronse de avivar a polémica que xa se viña moendo entre a veciñanza nas datas previas á asemblea.
Dunha banda, o candidato ‘oficial’ que tiña asignado o posto de secretario da directiva anterior, pero que na práctica viña exercendo como presidente da Comunidade dende o pasamento de Francisco Casal; unhas funcións que en teoría lle correspondían ao vicepresidente, Laureano Allariz, que foi quen rebentou a asemblea de decembro e forzou esta abrupta convocatoria de eleccións.
Cómpre lembrar que -na asemblea de decembro- Estévez explicou que a remodelación na estrutura da directiva e a reasignación de cargos fora un acordo -unha votación interna- entre os membros da xunta rectora. Daquela, as súas palabras foron: “Esta decisión no la tomé yo, la tomó la junta rectora. En las elecciones se vota una junta rectora; quien va a gestionar la junta rectora tiene potestad para modificar los cargos. No es que yo me pusiera, es la junta rectora la que me elige, yo no me quise poner; no tengo ningún interés en quedarme en la junta rectora”. Estévez chegou a xustificar a ‘exclusión’ de Allariz argumentando que é “una persona rancia e incongruente”, con quen “no se puede trabajar” porque “dice a todo que no”.
…O seu rival, o empresario Gonzalo Macenlle, que verqueu contra el graves acusacións nos medios pola eliminación de 297 persoas do censo de comuneiros.
Dise, coméntase e rumoréase pola parroquia que a candidatura de Macenlle -con Allariz como máximo promotor na sombra-, fartouse de buscar xente que engrosara a súa lista: que invitaron a participar a un ex-directivo, que non quixo saber nada; que mesmo chegaron ata o mesmísimo Caeiro buscando adhesións, pero que tamén lle deron as costas; que a oficina de Talleres Macenlle era un fervedoiro de xuntanzas e encontros, de papeis e carpetas que se movían para arriba e para abaixo…
Finalmente, Gonzalo Macenlle pechou a súa candidatura con José Arosa, Carlos Feijóo, Flora Iglesias, José Vilas, Elisardo Farto e o ex-presidente José Carabelos.
Pola súa parte, Manuel Estévez mobilizou a media Pardavila e media Moreira para reforzar o seu equipo, do que xa formaban parte persoas coas que viña dirixindo a Comunidade no mandato que viña de rematar: Daniel de la Torre, Víctor Santiago, José Manuel Rosales, José Suárez, Analía Ignacio, Manuel Pérez, José Abraham Ruibal, Manuel Rosales, Ángel Pazos e José Calvar.
Unha cousa chamou a atención en vésperas da asemblea das eleccións: o venres, no panel informativo da Casa de Montes, os folios do censo estaban dispostos de tal maneira que tapaban un papel moi concreto, do que só sobresaía unha pequena parte. Ese papel era a candidatura de Manuel Estévez, foto incluída, cun lema do máis elocuente:
“Vota por unha candidatura que defenda os intereses reais do monte, por unha xestión clara e efectiva do noso patrimonio”.
Cales son os intereses “reais” do monte para esta candidatura?, preguntámonos. En contraposición a que outros intereses? Cales foron daquela os intereses que predominaron no mandato da anterior directiva?
Curiosamente, este papel xa lucía o día das eleccións ben descuberto e á vista de toda a veciñanza, mentres que a candidatura opoñente non figuraba por ningures no panel de anuncios da Casa de Montes.
De maneira que, chegado o domingo, houbo que poñer a pota do xantar a ferver máis cedo do habitual, houbo que apurar a sobremesa e deixar a cociña recollida nada máis tomar o último grolo de café. Manuel Estévez anunciara na prensa que as votacións ían comezar ás 4 da tarde (hora da primeira convocatoria da asemblea), e que a urna ía estar aberta ata as 6 (hora da segunda convocatoria), momento no que se explicaría para todos os asistentes a dinámica da sesión.
…Unha cousa moi rara, sen pés nin cabeza! Unha fórmula inédita e insólita para unhas “simples” eleccións, por moi broncas que se presentaran a priori…
Así que ás 4 da tarde xa eran moitos os veciños e veciñas que se achegaron ata a Casa de Montes, expectantes ante o previsible “espectáculo” -no sentido do peor bodrio escénico que un poida imaxinar-, tendo en conta os antecedentes da asemblea do pasado mes de decembro.
A urna non se abriu á hora que o secretario/presidente-postizo/aspirante sinalara na prensa. Os redactores e fotógrafos da prensa escrita que foron cubrir informativamente as eleccións alertados pola polémica, tiveron que resignarse a sobrelevar dúas horas de inútil espera porque finalmente a organización de tan magno evento decidiu que o proceso electoral non comezaría ata as 6. Algún bondadoso consello legal tivo que primar para reorientar as intencións iniciais…
…Pero foi unha espera do máis animada: Macenlle e os seus compañeiros de candidatura situáronse preto da porta de entrada, de xeito que xa algúns deles preparaban o ambiente poñendo en antecedentes aos comuneiros recén chegados e comentándolles cal era o panorama, dende o seu punto de vista particular.
No fondo da sala, preto do escenario e da mesa onde se ían levar a cabo as votacións, o equipo de Estévez. Parecían tranquilos e seguros, botaban risas, transmitían a sensación de telo todo controlado.
A xente pululaba pola sala pero o punto de encontro máis concorrido era o biombo que, na parte exterior, tiña exposto o censo: homes e mulleres buscábanse… uns atopábanse… outros non… mesmo os que non se buscaban, porque levaban tempo censados no cemiterio municipal, aparecían!
A presenza no censo de persoas que levan tempo falecidas causou unha cascada de murmurios, protestas, mostras de indignación, xestos de incredulidade e unha impresión bastante xeralizada de falta de seriedade.
Se variar a dinámica das eleccións con respecto ás previsións anunciadas na prensa xa denotaba unha tremenda improvisación- por moi rocambolesca que pintase a fórmula inicial para levar a cabo o proceso-, o feito de atopar no censo a persoas que -dito sexa con todo o respecto- xa dormen o sono dos xustos, parecía unha auténtica tomadura de pelo. Por citar dous nomes significativos, o de dous ex-presidentes: Saturno Vidal, falecido en agosto de 2013, e Francisco Casal, en maio de 2014. Por ámbolos dous gardouse un minuto de silencio en asembleas pasadas! Que trámite precisa a directiva para dalos de baixa? Ter constancia formal das súas partidas de defunción?
A poucos minutos das 18:00 horas o salón estaba de bote en bote. Allariz xa levaba un bo pedazo de tempo danzando cun feixe de papeis -entre eles o censo do pasado ano- amarrados no brazo, laretando cuns veciños por aquí e outros por acolá, codeándose coa prensa con moita elocuencia como se fose un máis do gremio… Estaba claro que ía presentar batalla e que a súa presenza non ía pasar desapercibida na asemblea, malia que o seu nome -oficialmente- non figuraba en ningunha das dúas candidaturas. Canto afán de protagonismo!
Eran as 17:55 horas cando Manuel Estévez -xa lle tardaba!- tomou o micro e anunciou o inicio da asemblea presentando os membros da súa candidatura, que ían subindo un por un ao escenario. Cando ía iniciar a presentación da lista de Gonzalo Macenlle, este fixo o amago de arrebatarlle o micro para tomar a palabra, pero tivo que conformarse con exclamar “un momento!” en voz alta, porque Estévez non soltou a alcachofa nin de broma e invitouno a seguir ese forzado protocolo para que os membros da súa candidatura puideran subir tamén ao escenario. Semellaba aquilo un ring de boxeo, con 11 persoas nunha esquina e 7 na outra.
O que seguiu non foi propio do que se podería entender por un sistema electoral normalizado, senón máis ben pola torpe metáfora dun corral de galos de pelexa. Non houbo unha exposición de propostas por parte de cada candidatura para que os comuneiros puideran decidir a quen votar, nin unha declaración de intencións de cara a un modelo de xestión da Comunidade de Montes, nin sequera un mínimo debate entre os dous aspirantes á presidencia para confrontar os seus respectivos programas.
Macenlle comezou a explicar que presentara a súa candidatura “en tempo e forma” o día 8 de xaneiro, data na que remataba o prazo. Que logo chamárano “pola noite” para advertirlle que a súa candidatura era “ilegal” porque 3 dos seus integrantes non figuraban no censo. Que ao cabo de 6 días, Estévez e Rosales falaran de novo con el para ofrecerlle a posibilidade de presentarse igualmente porque así había dúas candidaturas en vez de unha soa. “Se estaba ilegal antes, tamén o estaba agora”, berrou Macenlle, “isto non é normal, por que se borraron os comuneros?”, inquiriu.
Parte do público respondeu con aplausos o seu discurso e Macenlle veuse arriba: “Hai que abrir o censo!”. “Siiiiiii!”, contestaron os seus adeptos. “O que é ilegal é borrar os comuneiros con tres faltas; ten que borralos a asemblea. A lei di que para convocar eleccións hai que facelo nos lugares de costume e mandar unha carta a cada comuneiro. Que hai que comunicarlles aos comuneiros as faltas, e poñelo na orde do día da asemblea. E se non facedes así” -engadiu Macenlle dirixíndose a Estévez- “non vos metades cos comuneiros!”. O aplauso volveu ser sonoro; o candidato alternativo xa aprendera que o papel de defensor dos débiles e oprimidos dá puntos do pulsómetro da popularidade.
Pero comprobemos o que din os estatutos sobre esta interpretación tan sui-generis do regulamento da Comunidade de Montes de San Xulián:
[ESTATUTOS COMPLETOS, NESTA LIGAZÓN]
Así que, mal que lle pese ao señor Macenlle, a súa arenga non se cingue aos estatutos co rigor debido, senón que máis ben mestura relativamente uns artigos con outros: certo que a asemblea ten potestade para admitir a entrada e saída de comuneiros; certo que as asembleas (e por extensión, as convocatorias de eleccións) hainas que comunicar por escrito a cada comuneiro, COUSA QUE NUNCA SE FIXO; pero… advertirlles aos comuneiros a acumulación de faltas na súa asistencia ás asembleas?
Se houbo directivas que saíron elixidas e exerceron os seus cargos incumprindo parcialmente os estatutos (das que Allariz foi partícipe directo!), que teñen de especial estas eleccións e a candidatura alternativa de Macenlle para esixir a pulcritude nas regras de xogo que antano non demandaron? A resposta é que non se debería facer un uso tan elástico dos estatutos: transixir cando o problema non vai con un mesmo, e poñer o berro no ceo clamando contra unha ilegalidade cando esas normas se incumpren en perxuicio propio.
Na súa réplica, Estévez dixo que efectivamente fora falar con Macenlle porque había “problemas” coa súa candidatura e dirixiuse ao público para aclarar que “los únicos que tienen poder son la asemblea de comuneros”. Nestas estaba cando Allariz ergueu a voz para protestar. “Se echó a gente que no viene a las asambleas y que no les importa la comunidad”, explicou Estévez.
Macenlle e Allariz seguiron terqueando coas irregularidades no censo e reclamando que se abrise o listado de comuneiros, ao que Estévez respondeu que “el censo solo se puede abrir a principios de año”. A esas alturas da discusión, o cirio xa era de tal magnitude que xa non se entendía nada do que vociferaban uns e outros. Só se vía a uns apuntando co dedo aos contrarios; aos contrarios despotricando contra os primeiros mentres se amosaban os dentes mutuamente. A prensa tiraba de teléfonos móbiles para inmortalizar coas cámaras aquel lamentable batiburrillo de descalificacións e de tensión a flor de pel, que rozaba a fronteira da violencia verbal e xestual. Só pensar nas páxinas do xornal do luns daba vergoña allea…
A todo isto, a actitude dalgunhas persoas do público que estaban de pé ao final tampouco era nada edificante: uns alentaban a discusión, pouco menos que ouveando; outros aplaudían a situación en vez de pedir calma e cordura para que a asemblea continuase civilizadamente.
Finalmente, Estévez anunciou que as votacións íanse levar a cabo, que no interior do biombo estaban as papeletas que os comuneiros con dereito a voto podían elixir e introducir nun sobre, para achegarse ata a mesa e depositalas na urna. En principio, na mesa estarían dúas persoas, unha de cada candidatura para garantir a limpeza do proceso, e comprobaríase a identidade dos comuneiros en base ao censo exposto.
Macenlle retirouse berrando que aquilo era ilegal e negándose a votar; algúns dos seus compañeiros de lista seguiron o seu exemplo, pero outros non renunciaron ao seu dereito ao voto. Aínda así, na mesa non houbo ningunha persoa da candidatura de Macenlle, de modo que as tres persoas que se situaron diante a urna pertencían á lista oficial.
A votación prolongouse durante unha hora. Logo de que a última persoa introducise o seu voto, De La Torre avisou que se pechaba a urna, agás que alguén máis que aínda non participara quixese votar nese intre. Ninguén se deu por aludido e a partir dese momento comezou o reconto, que se escenificou abrindo sobre por sobre e dicindo en voz alta para quen era cada voto.
Durante aproximadamente 30 minutos estivemos anotando a evolución do escrutinio. Estévez tomou a dianteira dende o principio, pero houbo momentos nos que a suma de puntos de Macenlle tomaba certo impulso. “Xa empeza o cu a tremer”, exclamou un simpático do público entre as risas dos demais.
Finalmente, o resultado quedou como segue:
-Candidatura de Manuel Estévez: 91 votos.
-Candidatura de Gonzalo Macenlle: 52 votos.
-Votos nulos: 2
-Votos en branco: oficialmente, 8; nós contamos 7.
Rematou a sesión de forma bastante descafeinada: Estévez nin sequera falou para tenderlle a man aos seus opoñentes, nin para facer un chamamento á concordia, que tería sido un xesto moi agradecido nese instante despois de tanto nerviosismo.
A prensa achegouse ata Macenlle para arrincarlle unhas declaracións sobre a posibilidade de que este fose impugnar as eleccións celebradas…
Tería sido do máis paradóxico e surrealista que Macenlle acabase gañando as votacións e que, por unha cuestión de coherencia e de principios, acabara auto-impugnándose a si mesmo co argumento de que as eleccións nas que el mesmo viña de ser vencedor foran absolutamente ilegais…
Daquela si -e miren que ten habido situacións dignas de pasar aos anais da historia do absurdo- o comportamento desta parroquia sería como para facérnolo ver na consulta dun psiquiatra, pasando por turnos polo diván; como para someternos colectivamente a un estudo sociolóxico; ou como para pecharnos a todos en Conxo e tirar ben lonxe a chave do pabillón.
Nunca as palabras “coherencia” e “principios” terían mellor ocasión para ser aplicadas. Mágoa que tanto unha coma a outra estean en desuso.
Comuneros de San Xulián eligen directiva en una tensa asamblea que podría ser impugnada
En la reunión, tachada de “ilegal” por buena parte de los asistentes, no pudieron votar los 297 vecinos excluidos del censo » Ganó con 91 votos la lista de Manuel Estévez
Redacción | Marín 19.01.2015
La reunión se prolongó varias horas y hubo numerosas escenas de tensión. / Santos Álvarez
Los comuneros de San Xulián, en Marín, eligieron finalmente ayer a una nueva directiva en una tensa asamblea plagada de discusiones y tachada de “ilegal” por buena parte de los asistentes, que de hecho estudian impugnarla y que no tuvieron oportunidad de votar al haber sido excluidos del censo. Éste se redujo desde los 568 comuneros contabilizados en 2013 a los 271 que figuran actualmente como copropietarios del monte de San Xulián. Entre los 297 excluidos del padrón, tres de los integrantes de la candidatura encabezada por Gonzalo Macenlle Novegil, que se enfrentaba a la liderada por el hasta ayer presidente en funciones, Manuel Estévez Quintela.
El propio Manuel Estévez se proclamó finalmente ganador al recibir 91 votos frente a los 52 que obtuvo la candidatura de Gonzalo Macenlle. Otros ocho comuneros votaron en blanco y en dos casos el voto fue nulo. En total, 153 vecinos de la parroquia marinense pudieron participar en las elecciones, que tuvieron lugar en la sede de la comunidad de montes, mientras que varias decenas más permanecieron en sus asientos sin votar.
Discusiones
Gonzalo Macenlle tomó la palabra en la presentación de la votación para denunciar que “esto no es normal, quiero decir que se borraron comuneros de la parroquia”, unas palabras que fueron recibidas con aplausos por una parte del público, “hay que abrir el censo, lo que es ilegal es borrar comuneros, los tiene que borrar la asamblea pero la ley dice que hay que comunicárselo, si se han producido tres faltas hay que comunicárselo y en la siguiente asamblea se decide si salen del censo o no”.
En ese momento el ahora nuevo presidente tomó la palabra para intentar explicar que “la gente a la que se echó fue gente que no venía a las asambleas” y los estatutos de la comunidad establecen que a las tres faltas a reuniones puede expulsarse a un comunero, un extremo que no llegó a detallar porque fue interrumpido por el público. “Se va a votar y punto”, zanjó entre gritos de “no, no”. Con todo, la votación se realizó finalmente. Tras 55 minutos, se inició el recuento, no sin una nueva ronda de protestas: “faltamos 300”, gritaron en distintas ocasiones desde el público.
Tras el cómputo de los votos y cuando el presidente de la mesa anunció a Manuel Estévez como nuevo presidente parte del público reiteró su negativa a aceptar los resultados. “No es presidente, no es nadie”, “No sirve”, “Esto es ilegal”, criticaron.
´Sacan del censo a 300 mientras mantienen a otros que llevan 11 años muertos´
19.01.2015
Visiblemente nervioso, el candidato alternativo, Gonzalo Macenlle, se encaró con distintos asistentes a la asamblea y se negó a votar, insistiendo en que “dije desde el principio que esto es ilegal”.
“Estoy tan nervioso que no sé que hacer”, explicó a FARO al ser preguntado sobre si va a impugnar las elecciones,. “Esto es una aberración total, yo presenté mi candidatura en tiempo y forma y me dicen que tres de los integrantes no valen porque los borraron ilegalmente del censo, pues si estoy ilegal que no permitan que me presente”.
Denuncia que “sacaron del censo a 300 mientras mantienen a personas que llevan 11 años muertas”.
Entre los muertos que figuran en el censo, los anteriores ex presidentes Francisco Casal y Saturno Vidal o el comunero Fernando Acuña.
´Es evidente que esto es un pucherazo´
19.01.2015
Carlos Feijoo, uno de los integrantes de la candidatura de Macenlle que ha sido excluido del censo, explicó que “posiblemente sí impugnaremos, en los próximos días nos reuniremos y decidiremos, pero es evidente que esto es un pucherazo”.
En paralelo a las irregularidades en el censo y al tenso ambiente de la asamblea (durante la práctica totalidad de la reunión comuneros de uno y otro bando discutieron sin llegar a ponerse de acuerdo) la votación también estuvo llena de singularidades: su inicio se retrasó dos horas, ocuparon el cargo de presidente y secretario dos integrantes de la lista ganadora y en el recuento rompieron los votos nulos o en blanco.
En opinión de veteranos comuneros, la escena refleja bien “el desnorte de una comunidad que de hecho hace años que renunció a su función de gestionar el monte”.
DEFENDE O MONTE PITUCO (Pornedo) 
Deixar unha resposta