…Vén unha luz e atmósfera de flores
e impúlsome e respiro o mellor aire.
Vén a esperanza a dita do rinchar primeiro
do abrente do cabalo na montaña.
Vén o vento do Norte dende a estrela
máis consistente e pura a refrescarme.
Vén namorado o mar coma un toliño alegre
e abalánzase en risa inmaculada.
Vén o sol capitán dun mesto exército
de incorruptíbeis raios a vingarme.
Vén un íntimo son que anova o mundo
porque sementa vibración de cante.
Vén o verde do ceo dos teus ollos calmos
e por fin sabe a ruta a miña nave…
Bernardino Graña






Deixar un comentario