Atopamos o cabalo -egua, para máis señas- morto o pasado domingo. Comunicóuselle o achado ao Seprona e tamén, persoalmente, ao concelleiro de Rural este mesmo luns. Ao día seguinte retirouse do Alto do Pornedo o cadáver deste infausto equino e trasladouse ao pé da pista. Hoxe xa levaron o corpo. En tres días resolveuse esta lamentable incidencia; un tempo razoable, tratándose dunha Administración, e tendo en conta que houbo que mobilizar servizos municipais e recorrer a unha entidade autorizada para o tratamento deste tipo de restos. Agradecidos, pois, ao Concello pola súa dilixencia. E ogallá que agromara a sensibilidade nos propietarios de gando, para que miren polos animais.
Como é probable que ao seu dono lexítimo non lle apene nin sequera un chisco a perda, van estes versos -por que non, cun toque de humor- para que arestora estea “no ceo dos cabalos”.
Calquer lugar é bom para morrer.
Nom se distingue o home da mulher.
A morte é neutra —das Tod— em alemám.
Género e sexo nom sempre vam da mam.
Pois umha cousa é a anatomia
e outra a gramática —falaz dicotomia.
Nom vejo a morte feminista ser.
Calquer lugar é bom para morrer.
Donas do tempo passado ou do actual,
a morte a todas trata-vos igual
que aos cavaleiros. Violenta, a história o di.
Muitas mulheres morrerom assi.
Em Rouen foi Joana d’Arco queimada;
Antoinette em Paris guilhotinada;
Em Chappaquiddick, Jo foi perecer.
Calquer lugar é bom para morrer.
Eis umha flor para o lume e o mar,
a praça, o paço ou calquer lugar
onde a mulher tenha o seu passamento.
Erga-se a rosa sobre o moimento.
Nesta matéria nom é discriminada.
Inês ferida, Mariana agarrotada,
Mary Jo sulagada, Jeanne a arder.
Calquer lugar é bom para morrer.
“CALQUER LUGAR É BOM PARA MORRER”, de Ricardo Carvalho Calero
E recuperada xa a “normalidade”, benvidos sexan de novo, a partir de agora, veciños e paseantes ao Monte Pornedo.
Deixar unha resposta