…unha luz agachada nos perfís dos obxectos
irisada no húmido
da arboreda de auga
bosque sagrado para quen aprenda
en cada raia un pulso
unha man doutro tempo
punzando no granito
o signo da memoria
laxe para quen saiba
esquecer e aprender da transparencia
das augas que asolagan
o centro do misterio
líquida flor que espella
os ollos de quen fita
labirinto de inverno no devalo da tregua
(Fermín Bouza Álvarez, de “Labirinto de inverno”)
Deixar unha resposta