Versos que falan da terra, que afondan no íntimo, que berran contra a inxustiza, que enxalzan a tradición. Sóanvos? Velaí a pegada literaria de Rosalía na nosa Historia e a traza rosaliana do noso “adn” galego.
Para este 15 de xullo, no que se cumpre o 125 aniversario do seu pasamento, unha música: a do disco ‘RosalíaXXI’, no que o pianista Abe Rábade, a solista Guadi Galego e o escritor Anxo Angueira lle poñen voz aos textos da poeta, cunha moderna clave de jazz e folk.
…un libro: “Rosalía de Castro, escolma poética”, editado na colección Trece Lúas de Faktoría K, no que a artista Belén Padrón ilustra cada composición.
…e o fragmento dun poema:
Hai nas ribeiras verdes, hai nas risoñas praias
E nos penedos ásperos do noso inmenso mar,
Fadas de estraño nome, de encantos non sabidos,
Que só con nós comparten seu prácido folgar.
Hai entre a sombra amante das nosas carballeiras,
E das curtiñs frescas no vívido esprendor,
E no romor das fontes, espritos cariñosos
Que só ós que aquí naceron lles dan falas de amor.
I hai montañas rosas e nestes nosos ceos,
En canto aquí ten vida, en canto aquí ten ser,
Cores de brilo soave, de transparencia húmida,
De vaguedade incerta, que a nós só da pracer…
(Rosalía de Castro, de “Follas Novas”, 1880)
DEFENDE O MONTE PITUCO (Pornedo) 
Deixar unha resposta