DEFENDE O MONTE PITUCO (Pornedo)

A araña nun principio non era nada,

pero despois foi araña.

E cando foi araña, pensou que o mundo tiña frío.

Así que colleu o fío e as agullas

e coas súas oito patas teceu:

un sombreiro blanco para a moreira

-sabía que era a avoa das árbores-,

unha bufanda laranxa para a cabaza

-cría que ao saír da terra

ese pequeno sol precisaría abrigo?-.

E a araña, que nun principio non era nada

-pero despois foi araña-,

viu que o mundo estaba agora

un pouco máis abrigado…

María José Ferrada: O BAILE DIMINUTO, 2011.