MES DE SAN XOÁN
Cos novos fatos amarelos,
regalados polo sol,
andan tolas, presumindo,
as leiriñas do Foxón.
Da enchenta de esterco e auga
incha a terra coma un fol;
mais, pouco a pouco, trousando
vai patacas a montós.
Toca a música, dos ventos,
da que o sur é direutor,
no turreiro das lameiras
a herba danza un charlestón.
Danse citas os paxaros
nos centeos -os ladrós-;
pro non contan co espantallo
que escorrenta as reuniós.
Ruben a costa os camiños,
suorosos, cheos de po,
ó chegar ós leiros paran,
a viaxe xa finou.
Hai regueifa no regato
entre un merlo e un reisiñor,
as truitas os que pelexan
por coal de iles é millor.
Nun recanto do hourizonte,
escondéndose do sol,
comenza a sega das meses
a lúa, coa branca fouz.
MANUEL LUÍS ACUÑA (Póboa de Trives, 1899-Ourense, 1975)
do poemario “FÍRGOAS” (1933)
By: Pasaba por aquí... on 25/06/2011
at 09:56