
O caracol nun principio non era nada,
pero despois foi caracol.
E como era caracol construíu unha casa
-liviá como a casca das noces-
púxoa nas súas costas, e saíu a coñecer o mundo.
Viu:
-cada paisaxe pasaba fronte a el en cámara lenta-
un río que cinguía
parte da terra.
Unha ameixeira
na que florecían corazóns blancos.
Os raios do sol…
María José Ferrada: O BAILE DIMINUTO (2011).



Deixar un comentario